vrijdag 21 september 2018

KLIMMEN IN HET MONT BLANC MASSIEF

Dit verslag is geschreven door Johan en ik heb het integraal overgenomen aangevuld met enkele foto's.


Chamonix September 2018 : Nonne : Verslag


Uitgeweken naar Chamonix omwille van het weerbericht (origineel idee was Schreckhorn – To Do). 

Programma opgebouwd vanuit de beklimming van Le Nonne en dan beoogd Le Moine, zuidgraat (D 5c>5a III P3).  Door het mindere weer op D1 en D2 is het programma finaal als volgt geworden.

·        D0 – D1 : instijg Couvercle, 4 à 5h, T5 (1913 - 1700 – 2679)

·        D2 : La Nonne : S >> N traverse, AD 4b II P3

·        D3 : afdaling Couvercle – Montenvers via les Egralets (5u T5) en sportklim nabij Montenvers

·        D4 Le Passet (nabij Barbarine), Mille et une pattes, 6a (5c obl), gut+ behaakt, 340m

 

D0 – D1 : instijg Couvercle, 4 à 5h, T5 (1913 - 1700 – 2679)



Instijg Refuge de Couvercle via de nieuw aangelegde weg.  Ladders lang, maar niet zo verticaal als de afdaling die we genomen hebben langs ‘Par les Egralets’. 

Wolken en mist en lichte regen…

Bovenaan op zoek gegaan naar de Pinacles du Moine.  Een aantal keer gezocht en geklauterd; finaal bleek de couloir toch nog wel een heel eindje te liggen van de plaats waar je op de sentier des balcons de la Mer de Glace vanaf de ladders – richting Couvercle.  Een gids kon ons de graat aanduiden, maar wist ons ook te zeggen dat deze nauwelijks gedaan werd, nauwelijks behaakt is en heel licheneux is – en alles samen dus veel te zwaar voor ons (ook al wilden we maar de eerste 5 lengtes doen en met afdaling langs mephisto).


 

Rond 16:00 nat en toch wel moe in de hut toegekomen en een wat koele ontvangst.  Een grote (124 bedden), oude hut met het natte gerief rond de kachel die amper warmte geeft. Verbetering nadien.

Het weerbericht voor zaterdag is toch niet zo goed… We nemen toch nog de beschrijving van de L’Eveque ook mee, stel dat het vlot zou gaan…

D2 : La Nonne : S >> N traverse, AD 4b II P3




 

Bewolkt en vochtig en wat verse sneeuw.  Ontbijt om 5:00. Nog 4 andere cordées gaan naar La Nonne. 

Vertrek in de randspleet met een korte traversée (8.00) en toch wel een stevige inklim – stevige IV of zachte V. Stef heeft er geen probleem mee.

Eenmaal op de pijler eenvoudig omhoog – normaal in corde tendue, maar er ligt sneeuw en het druil-regent en druil-sneeuwt en we houden de crampons aan en trekken lengtes. 

Sneeuw en weinig zicht. Wat moeten zoeken voor de juiste route. Een maal kom ik er niet door.

De 2 cordées blijven wijselijk achter ons. (ze komen finaal 2,5u later dan ons in de hut aan).

Het is nat en koud en al 14:00 (ongeveer), en we laten de top voor wat het is.

Onder een gat onder een rotsplaat langs een makkelijke afdaling tot aan de Rasoir.  Spectaculair, soms in paardzit voor een aantal meters, maar goed af te zekeren. 

 

Wel alles zelf te steken op de route – behalve een lintje en 2 oude slaghaken, weinig gezien in de route.  3 mooie lengtes op de Rasoir.

Na de Rasoir nog een heel stuk in traversée, zonder dat we de beschrijving goed kunnen volgen of dat er cairns zichtbaar zijn. 

Uiteindelijk komen we in de couloir. Slecht idee om in de couloir af te dalen, er liggen gigantische blokken gewoon los. 

Eentje glijdt weg, vlak naast Stef en onder mij en gelukkig zonder het touw mee te nemen. 

We nemen verder de rotsen rechts uit het couloir (stroomsgewijs) en vinden opnieuw de cairns terug en wat later de rappelstand om over de grote bergspleet te geraken.

Eenmaal op de gletsjer nog een relatief lange retour met weinig zichtbaarheid en geen dieptezicht. 

We trekken naar rechts, richting rotsen om de crevassen te vermijden en uiteindelijk om 19:15 komen we in de hut toe. 

 

13,5u onderweg in de sneeuw en de wolken en de crampons aan. En dat met een beschreven topo-tijd van 6.5u.

De beklimming was onderhoudend, alpien, kou en nat en zoeken en lang. We zijn dan ook te moe om morgen de Moine sudgraat D aan te vangen en zoeken een alternatief.

 

.
 Eerst over de "Glacier de Talèfre"
 . 
Instijg naar de route.
.
Eerste lengte 4+, hmmm, moeilijker dan verwacht met sneeuw en crampons aan. 
.

 Halverwege, het slecht weer blijft aanhouden.
.
 Op de "Rasoir", laatste gedeelte van de klim.
.
 Toch nog even poseren op de "Rasoir".
.
Terug aan de Hut, dit is de oude hut, vandaar de naam "Refuge du Couvercle".
.

D3 : afdaling Couvercle – Montenvers via les Egralets (5u T5) en sportklim nabij Montenvers


Het is mooi weer en we zijn toch wel wat gerecupereerd en er ligt zo te zien toch geen sneeuw op de rotsen van Le Moine. Het doet een beetje pijn, maar anderzijds een goede reden om later opnieuw op te komen. Maar misschien dan rechtstreeks de Moine (slechts 3412m) ?  Acclimatisatie is niet echt nodig, maar misschien wel een dag ‘gewenning’ in betere omstandigheden om met de Nonne ritme op te doen.

 


De omgeving is prachtig en indrukwekkend.  We dalen af via ‘les egralets’, kortere ladders, bijna verticaal (en die rugzak trekt).  Wel goed af te zekeren in touw of corde tendu indien je dit wenst met mousketons die open klippen. 

 



Nabij Montenvers slagen we het wegje in richting ‘Rocher des Mottets’. Normaal max 15 min, maar we zijn niet aandachtig genoeg en lopen te ver… Alsof de afdaling al niet vermoeiend was.  We trekken de GPX track binnen en vinden snel het steile paadje naar beneden en even verderop het ‘point geodesique’ en de rappel stand. 

Afdalen (3 of 4 rappels van 60 m ?), maar die eerste lengte ziet er echt wel te stevig uit.  We nemen dan maar de meest rechtste hakenlijn.  Ik start in wat een 4+ moet zijn en sleur me met veel moeite van haak tot haak.  De 2de lengte is niet geëquipeerd en Stef maakt relais op een boom.  De daaropvolgende lengte is te makkelijk van niveau en uiteindelijk kan Stef nog een 4de leuke lengte klimmen (5 ?) die uitkomt, vlak naast ons rappelpunt bovenaan. 

 

Dit was niet Voie Josiane….

Hier moeten we best de topo van hebben – want het is wel een prima aanvulling op een huttenaanloop (topo : Guide des écoles d'escalade de la vallée de Chamonix).

WIE HEEFT DIE TOPO ?

 

We bezoeken (Bar Le) Chamonix en kijken op de UTMB finish. 

We installeren ons in een garagebox-studio (45€/nacht, proper met beddegoed, handdoeken, OK douche en mini-keuken - www.location-chamonix-mont-blanc.com/)



  Zicht vanuit de refuge, Grandes Jorasses links, midden Aiguille du Tacul, rechts achteraan de Mont Blanc.
.
 De Moine, zal voor een andere keer zijn, met de Refuge (oude en nieuwe),
.
 Mer de Glace.
.
 Mer de Glace.
.
 Montenvers.
.
 Mer de Glace, zicht vanop Montenvers.
.

Gezondheid 
.

 

 

D4 Le Passet (nabij Barbarine), Mille et une pattes, 6a (5c obl), gut+ behaakt, 340m

Met 340m en 12 touwlengtes meer dan lang genoeg om een halve dag op door te brengen.  Rappellen kan in de route zelf.
Om 8:25 starten we te Barbarine (richting Zwitserland) en zonder probleem een dikke 40 min later aan de inklim.  Wat zoeken en bizar dat die eerste lengtes zijn ontmanteld (cfr topo) - we moeten in de route ernaast naar boven.  Na de 4 lengte wordt het wat steiler en onderhoudender klimmen.  De route is uitstekend behaakt en relatief licht gekwoteerd.  Stef doet de 6a lengte en ik doe 5c en eindig op een mooie 5b pijler.  We houden er goed het tempo in en zijn om 13:00 bovenaan (3:30 klim). 
De rappels zijn wat zoeken – normaal gezien met ketting verbonden, maar we gebruiken meer de met touw verbonden relais-standen en in de couloir, een rotspunt. 
Toch 1u40 volop rappelen – met 60m touwen altijd ook werken.  Mooie klim en mooie afsluiter !
 


 Nr 2 Milles et une pattes.
.
 Johan klimt de mooie laatste lengte 5a+ voor.
Topfoto.
.
Fin
.