.
Canada is een groot land, een zeer groot land, namelijk het 2de grootste land van de wereld na de Sovjetunie. Slechts 37 miljoen inwoners en ze wonen bijna allemaal in het zuidoosten van het land. Vooral in de grote steden zoals Montreal, Québec, Ottawa (de hoofdstad) en Toronto.
Dus plaats genoeg in de rest van het land, en zeker om te skiën in de Rocky Mountains, met vooral goede poeder volgens Tom.
.
We boeken een vlucht vanuit Amsterdam naar Calgary om van daaruit naar Canmore nabij Banff te rijden, ingang van het Banff National Park.
.
We kiezen de eerste 2 weken van maart. Beetje periode tussen goede poedersneeuw en goede condities om te toeren in de nationale parken. Er is ook geen vakantie in deze periode in Canada.
.
Kaart Canada met vluchtroute.
.
Kaart met afgelegde weg (blauwe lijn) en bezochte parken en plaatsen.
Alles ligt op relatief korte afstand van elkaar.
.
Canmore The Drake Inn.
.
.
De eerste dag gaan we naar het skigebied Sunshine (Banff) om een klein toerke te maken met de jetlag nog in onze benen.
.
Skigebied Shunsine village met zicht op Mt Bourgeau (2931m)
.
Volgende dag gaan we de poeder opzoeken in het Banff NP, we rijden naar Lake Louise en nemen daar de Icefields Parkway nr.93 die de vallei van de Bow River volgt (120km rijden).
Het noordelijk gedeelte van onze reis (dus Banff NP) is gekend voor minder sneeuwval maar mooier om te toeren. Later zakken we meer af naar het zuiden waar we de echte poeder zullen opzoeken.
.
We rijden naar Bow parking (route 2) en West Nile parking (route 8)
.
Het is berekoud en de temperatuur zakt nog verder tot -26°
.
Parking Bow.
.
Vertrek tussen de bomen. We zijn blij dat de routes gespoord zijn. Voor onze eerste kennismaking met de backcountry zijn we nog niet echt op ons gemak.
.
Toch al goede poeder gevonden en Tom kan zich al uitleven .
.
Beneden de Bow River en de Icefields Parkway nr.93
.
Op weg naar de volgende bestemming "West Nile".
.
Zicht op de Bow vallei.
.
De volgende 4 dagen waren we van plan de Wapta Traverse te lopen, beetje zoals de Haute Route bij ons. Wel onbemande hutten. Maar door het slechte weer op komst besluiten we om maar het eerste gedeelte tot aan de Peyto hut te lopen. Er overnachten en terug naar beneden.
.
Gele lijn is de Wapta Traverse (44km). Wij deden alleen eerste dag (10km).
.
Parking Peyto Lake
.
Eerst het bevroren Peyto Lake(1880m) oversteken.
.
Daarna langzaam naar omhoog.
.
Onderweg net voor de gletsjer begint een weerstation. Toch enig teken van beschaving.
.
Op de gletsjer, we zijn ingebonden en veel zien we niet.
.
Toch vinden we de weg naar de hut dankzij gps, kaart en kompas en vooral omdat het af en toe opklaart zodat we de hut zagen liggen (2500m).
.
We zijn alleen en ons eerste werk bij aankomst in de hut is sneeuw smelten. Het is er min 5°
.
De vuren dienen ook als verwarming en na een tijdje krijgen we het wonderwel min of meer warm.
.
's Morgensvroeg, we zijn goed uitgeslapen. Het weer ziet er niet goed uit en we besluiten om zoals voorzien terug te keren naar de auto.
.
Noch een afscheidsselfie.
.
En in cordée skiën we de gletsjer af.
.
Terug aan de toegang tot het Peyto lake.
.
The Canadian Pacific Railway is een goederentrein die het land van oost naar west doorkruist.
.
Golden ligt aan de samenvloeïng van de Columbia River en de Kicking Horse River die vanuit het Wapta lake naar hier stroomt. De Columbia River vormt de scheiding tussen de Canadian Rockies en de Columbian Rockies.
.
Inderdaad veel verse sneeuw, het buitenpiste gedeelte van het skigebied is dicht en we krijgen een tip van een local waar we veilig naar toe kunnen.
.
Het is onze kennismaking met de beste poeder die we ooit gehad hebben.
.
.
.
Ons motel in Golden, we kiezen altijd voor de goedkoopste motels en dat valt redelijk mee.
.
Op de parking aan ons motel, Canadezen zijn gek op grote 4x4 wagens en sneeuwscooters.
.
We zijn juist boven als er een nieuw gedeelte open gaat, de Super Bowl.
.
We openen er als eerste de lijn Terminator I. Nog beter dan gisteren.
.
Beneden ligt Golden.
.
Zicht op de Cheops Mt. (2605m) vanuit het bezoekerscentrum.
.
Bij vertrek nog genoeg bijkomende info en waarschuwingen.
.
.
We krijgen een mooi zicht op het Glacier National Park.
.
De afdaling kan beginnen.
.
We gaan eerst nog langs het bezoekerscentrum voor de laatste sneeuwcondities. Er staat een opgezette Grizzly beer, gelukkig doen ze voor ons een winterslaap van 6 maanden.
.
Weeral mooie aanloop.
.
Weeral bijgesneeuwd en redelijk goed weer nu.
.
Pakken sneeuw. We wijken uit naar de Lookout col. De Glacier Crest lijkt ons iets te gevaarlijk.
.
Alles zelf sporen.
.
zicht op de Lookoutcol.
.
Op de col (2150m).
.
En perfecte poeder.
.
Naar de helikopter.
Instappen.
.
Vlucht.
.
Uitstappen.
.
Verzamelen naast de heli.
.
Vertrek heli.
.
We kunnen er aan beginnen.
.
Poeder zoals nooit tevoren. We moeten de gids maar volgen en er wordt stevig doorgeskiëd. Iedereen van de groep volgt goed.
.
Pret zoals nooit tevoren.
.
Ongelooflijke ervaring in zo een poedersneeuw skiën.
.
.
Na 6 vluchten keren we terug en moet de heli worden bijgetankt.
We kregen een bonusvlucht omdat door de slechte zichtbaarheid we bij elke vlucht minder hoogtemeters maakten dan beloofd.
.
Met het busje terug naar de vertrekplaats waar we nog wat konden navertellen met een hapje en een drankje.
.
In 2004 was er hier een grote bosbrand en de sporen zijn nog duidelijk te zien.
.
We rijden terug Alberta binnen.
.
.
We rijden naar de Num-Ti-Jan lodge aan het Bow lake.
.
Eerst het Bow lake oversteken. Er zijn veel verse sporen wat ons toch wat geruststelt.
.
Even ongerust als we een nauwe geul door moeten.
.
De Bowhut. De grootste op de Waptatraverse.
.
We gaan nog even door tot aan de St. Nicolas Peak (2840m).
.
Daarna terug naar beneden skiën.
.
Tom wil nog een laatste maal poederskiën. Halfweg de tocht moet ik afhaken. We zitten in een skigebied en hij kan veilig alleen verder. Ik ben moe en ziek.
.
Na 13 toerskidagen en vele duizenden hoogtemeters poedersneeuw ben ik afgepeigerd. Tijd om naar huis te gaan.
.
END
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
De volgende dagen besluiten we om naar Golden (een klein stadje aan de kruising van 2 spoorwegen) te gaan, het ligt in Britisch Columbia en er is en tijdsverschil van 1.00u. Het zou er veel bijsneeuwen en het lawinegevaar zou er 2 tussen de bomen en 3 er boven blijven.
.
Vanuit Golden kunnen we naar het skigebied Kicking Horse gaan en het Glacier National Park ligt er ook niet ver af.
.
.
.
.
.
.
.
.
De volgende dag gaat het skigebied Kicking Horse open. We gaan goed op tijd maar toch staat er al veel volk aan de lift. Het is zaterdag en er ligt een pak verse sneeuw. Het is net als in Chamonix waar iedereen de eerste lijnen wil trekken. We moeten nog een uur wachten vooraleer de lift open gaat en dan is het drummen om toch maar die eerste poederlijn te gaan halen.
Aan de lift heeft niemand een airbag maar iedereen draagt een helm. Volgens iemand die mee aanschuift gebeuren de ongelukken niet door de lawines maar door dat je tegen een boom aanknalt.
.
.
.
.
De volgende 3 dagen gaan we naar het Glacier National Park. Het is gekend om een van de beste plaatsen ter wereld te zijn om aan Backcountry Skiing te doen.
Er is een bezoekerscentrum gelegen aan de Rogerspass (1314m) waar we info vragen over de sneeuwcondities. Vertrekkende vanuit het centrum gaan we naar de Grizzly shoulder (2100m) en dan verder tot op een richel tot(2200m) van waar we naar beneden skiën langs de geul Puff Daddy.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Een beetje te veel afgeweken, te voet terug langs de Highway Nr.1 naar het bezoekerscentrum waar de auto staat
..
..
Volgende dag gaan we naar de Hasulkan hut (2100m), nog sneeuw bijgevallen en het lawinegevaar blijft 2 - 3.
.
We vertrekken aan de Asulkan parking op de Highway Nr.1
.
.
.
Asulkan hut (2100m).
.
Tijdens afdaling slecht weer, wel mooi tussen de bomen.
.
Laatste maal naar Golden.
.
De dag nadien terug naar de zelfde vertrekplaats, we proberen de Glacier Crest met uitwijkmogelijkheid naar de Lookoutcol (6 km en 900 hm).
.
.
.
.
.
.
.
Nu rijden we nog naar Invermere (200km) een stadje aan de voet van het skigebied Panorama Resort, 120km zuidelijker gelegen dan Golden aan de Columbian River. Hier gaan we 1 dag heliskiën. Het hoogtepunt van onze powderzoektocht.
We kiezen er voor de goedkoopste formule, 1 grote helikopter voor 11man.
Er zijn 2 UIAGM gidsen bij die de groep begeleiden. We zullen 5x gedropt worden met telkens 800hm.
Vanaf 8.00u 's morgens worden we verwacht aan hun Lodge voor het ontbijt. Skimateriaal wordt geregeld en daarna 40min. uitleg over veiligheisvoorzieningen. Hoe zich gedragen rond de helikopter, wat bij ongeval met helikopter en een snel lawinereddingscursus. Alles verloopt zeer vlot en erg professioneel.
Met een busje worden we naar de startplaats van de helikopter gereden. We zijn met 2 groepen voor 1 helikopter om zoveel mogelijk rendement te halen en zo de kostprijs te drukken.
.
Instructies
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
We kregen een bonusvlucht omdat door de slechte zichtbaarheid we bij elke vlucht minder hoogtemeters maakten dan beloofd.
.
.
Het was een fantastische beleving, minpuntjes zijn de belasting voor het milieu van de heli. De dieren worden telkens opgeschrikt en wat CO2 uitstoot betreft is het ook niet min. Het heliskiën zit in de lift door de babyboomers die nog in goede conditie zijn en toch wat geld hebben. Ook is het niet moeilijk skiën door de evolutie van de skilatten.
Dus toch maar onze CO2 compenseren door klimaatorganisaties te steunen.
.
We hebben nog 2 dagen te goed en keren terug naar Canmore, het vertrekpunt van onze reis. Hiervoor rijden we door het Kootenay National Park.
100km rijden door het park zonder enig teken van leven buiten af en toe een vrachtwagen die ons pad kruist.
.
Kootenay National Park.
.
.
Veel sneeuw onderweg naar Canmore.
.
.
.
De volgende dag schrikken we van het weerbericht. Overal Lawinegevaar 3 en het zou nog bijsneeuwen. Na veel zoeken besluiten we om naar de Bow hut te gaan. Een hut die gelegen is op de Waptatraverse en goed bereikbaar is vanaf de weg.
.
.
Routeplan.
.
's Morgens nog goed weer op de Highway.
.
.
.
.
.
.
.
.
Nu onze laatste dag, het lawinegevaar is gestegen tot 4 en we plannen nog een route te doen in het skigebied van Lake Louise. Hier kan men toch nog veilig naar een top stappen. Het is gecontroleerd gebied en het skigebied is open.
.
Lawinebericht.
.
.
Slecht weer en waarschuwingen langs de weg.
.
Sneeuwruimers in volle aktie.
.
.
.
END
Geen opmerkingen:
Een reactie posten