Met Mieke naar het Zwarte Woud

Het Zwarte Woud (Schwarzwald) is een dicht bebost gebied en middelgebergte in het zuidwesten van Duitsland, gelegen in de deelstaat Baden-Württenberg, aan de Rijn en aan deFranse grens.
Het centrum van het Zwarte Woud met als hoogste top de "Feldberg" (1493m) ligt op 560km van Zemst.
Ideale afstand dus voor een lang WE. We reserveerden in een pension te Falkau, dorpje gelegen tussen Titisee en het ski- en wandelgebied "Feldberg".
Bij aankomst lag er boven nog 20cm sneeuw welke spijtig genoeg de volgende morgen door de regen bijna volledig gesmolten was.
Dag 1:

Keuze genoeg wij kiezen voor "Herzogenhorn" 1415m"

Door de weinig overgebleven sneeuw naar de top.

Veel wind op de top.....goed vasthouden of wegvliegen.

Zoals het hoort op een top bakje met boek.

Afdalen juist onder de wolken richting Menschenzwand

Gemeentehuis Menschenzwand

 Dag 2:

Op weg naar de hoogste top de "Feldberg"

"Feldsee"

Laatste treden naar de top.

Afdaling met prachtige vergezichten over het noordelijk gedeelte van het "Zwarte Woud".

Dag 3: We besloten om terug te keren langs Straatsburg en de stad een bezoekje te brengen. Dit was echt een meevaller. Straatsburg is de hoofdstad van de regio "Elzas". Bij ons beter bekend als

stad met de zetel van de Raad van Europa en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Samen met Brussel is het ook de zetel van het Europees Parlement.

De Notre-Dame van Straatsburg behoort tot de grootste en beroemdste kathedralen van Frankrijk

Vakwerkhuizen

 Het Grande Île is een eiland in de rivier de Ill en het historische centrum.

Mooie gerestaureerde brug over de "Ill" 

EL CAPITAN maar als Murphy toeslaat....

Zaterdagmorgen 16 oktober luchthaven Zaventem, Tom zijn Esta aanvraag (elektronisch aan te vragen visum voor de VS) blijkt niet in orde te zijn. Nochtans had ik dit de vorige week aangevraagd en kreeg ik bevestiging, na betaling dat het in orde was. De mogelijkheid bestond nog om het ter plaatse via internet aan te vragen. Door het uitvallen van de computer tijdens het invullen van de formulieren kon het niet meer ingevuld worden, er moest blijkbaar een uurtje gewacht worden alvorens de aanvraag opnieuw gedaan kon worden. Dus vliegtuig weg en wij bleven verdwaasd achter. Terug naar huis en na bekomen te zijn van deze tegenslag (bijna jaar voorbereiding) nieuwe vlucht gezocht naar San Francisco. Dit kon de volgende dag tegen nog een redelijke prijs, maar nu met American Airways i.p.v. met Continental Airways.

Volgende dag alles in orde, via Chicago komen we om 22.00u. plaatselijke tijd aan in San Francisco (er is 9u. tijdsverschil). Bagage opgehaald en nu naar de autoverhuurdienst waar we onze gereserveerde wagen wilden afhalen. Bleek bij betaling dat onze 2 kredietkaarten niet werkten. Na veel zoeken vonden we een autoverhuurbedrijf in de buurt die ons een wagen wou verhuren als we een voorschot cash van 300 USD betaalden. We hadden wat dollars bij, dus waren we gered. Nu nog 2u. rijden naar "Merced" (stadje onderweg naar Yosemite) waar we een motel gereserveerd hadden. Volgende morgen vroeg op om de problemen met onze kredietkaart op te lossen. Bellen naar de bank in België, bleek na enkele telefoontjes dat het systeem 's nachts uitgevallen was en dat alles nu in orde zou zijn. Wij naar een bank in Mariposa, stadje dat aan de ingang van het Yosemite nationaal park ligt. Maar onze kaarten werkten nog steeds niet, dan maar doorgereden met onze overblijvende dollars naar het beruchte "Camp 4" in "Yosemite Valley".



Bij het binnenrijden van "Yosemite Valley "kijk je recht op "EL CAPITAN".

"Yosemite Valley" is het centrale gedeelte in het park waar je winkels, restaurants, hotels en kampeerplaatsen vind.

 "Camp 4" is een zeer primitieve camping, maar er heerst een speciale sfeer onder de klimmers uit de hele wereld die hier vertoeven. Ingechekt, plaatsje uitgezocht en tenten geïnstalleerd.

Het eten moet je in speciale containers steken zodat de beren er 's nachts als het rustig is niet aan kunnen.

Daarna op zoek naar "The Nose" op "EL CAPITAN".  Een impressionante wand van 900m hoog. Toch even slikken bij het zien ervan. We kenden de route ondertussen al volledig uit het hoofd en vonden hem dan ook perfect terug op de wand, er zaten een 3tal touwgroepen in.

Topo" The Nose"                                   zicht op El Capitan vanaf "Cathedral Rock"

We ondervinden veel last van de jetlag en besloten om vlug te gaan slapen. 's Nachts worden we plots opgeschrikt door de "Rangers" van het park die gewapend en met volle overmacht een tentje naast het onze overvallen. Er bleek een gewapend individu in te liggen die men onschadelijk wou maken. Alles gebeurde met groot machtsvertoon zoals men alleen in amerikaanse films ziet. De vogel was al lang gaan vliegen maar wij hadden wel de emotie van de nacht beleefd.

Volgende morgen naar een bankautomaat, kaarten werkten nog steeds niet maar Tom kon wel wat geld afhalen met zijn gewone bankkaart. Naar huis g'smst om zijn rekening wat aan te zuiveren zodat we langs deze weg toch wat geld konden afhalen.

Ondertussen is het dinsdag en zouden we voor de eerste maal gaan klimmen.

We zochten een route niv. 5.8 (5c) op het massief  "Serenity Crack Area".

Tom op het einde van de eerste lengte in een specifieke Yosemite barst.

Hier klommen we een 3tal lengtes om daarna te verhuizen naar "Sons of Yesterday" op het zelfde massief om de eerste lengte te klimmen. niv. 5.10a (c1) (6a+), dit is het niv. dat we zeker moeten aankunnen.  Met veel moeite lukte Tom hierin. In barsten klimmen is duidelijk een andere discipline, je klimniveau zakt met 2 gradaties. Er zou deze week nog veel moeten geoefend worden en we zouden het rustig aan moeten opbouwen.

Door de jetlag en de problemen met onze kredietkaarten waren we conditioneel en mentaal nog niet in orde.
Woensdag klommen we terug op "Serenity Crack Area" en klommen er "Super Slab" 5 lengtes 5.9 (C1) (6a).
Donderdagmorgen reden we terug naar een bank in Mariposa om onze kredietkaarten nog eens uit te proberen. Het lukte !!!! eindelijk waren onze zorgen voorbij.

In de namiddag klommen we nog een zeer mooie lengte op "Cathedral Rock" (Central Pillar 5.9 - C1)en begonnen we aan de voorbereiding voor de volgende dag. We wilden nu een lange route klimmen als voorbereidende test.

Eerste lengte "Cathedral Rocks"

Gedeelte van het benodigde materiaal om artificieel te klimmen.

Vrijdagmorgen 6.00u opstaan, eten en om 8.00u stonden we aan "El Cap". We zouden nu "Freeblast " klimmen,10 lengtes tot niv. 10.d - C1. Als je dit binnen de 8.00u kunt klimmen heb je kans dat je "The Nose" aankunt. Eerste drie lengtes doorgeraakt en we zitten op schema.

Eerste lengte 5.10c - C1, bovenaan "The Nose" al in de zon.

Voor de kenners zie je duidelijk de "Great Roof".

4de lengte 5.10d - C1

4de lengte 10.d - C1 als Tom op 2 m van de eerste haak zit op het einde van de route lost the camalot waarin hij hangt en valt enkele meters naar beneden.

 Zijn duim blijft tijdens de val ergens achter hangen (blijft nog altijd groot raadsel hoe of waar) en wordt lelijk toegetakeld. We rappellen uit de route en rijden zo vlug mogelijk naar het ziekenhuis in Yosemite Valley. Er blijkt toch wel wat geraakt te zijn en hij moet dringend naar een hospitaal in Fresno (2.30u rijden). Hier wordt Tom 's nachts geopereerd en wordt dan meteen ontslagen uit het hospitaal.Volgens de chirurg is de operatie goed verlopen en zou alles in orde moeten komen, oef....

Klimmen is natuurlijk gedaan en we besluiten om wat rond te rijden in Californië. We bezochten, De Sequoia' s in Yosemite park, we reden langs de kustlijn ten zuiden van San Francisco en bezochten Monterey Bay(badstad ten zuiden van San Francisco), Las Vegas, Death Valley, Sierra Nevada, Noordelijke deel van Yosemite park en toerden wat rond in San Francisco.

Las Vegas: "DE STRIP"

"De Strip" 's morgens vanop de "Eifeltoren".

"Death Valley"

Noordelijk deel Yosemite park met zicht op "Half Dome"

Straten van San Francisco met uitzicht op "Alcatraz"

Voorlaatste dag chekten we ons vliegtuigticket, bleek dit "GEANNULEERD" te zijn. Als je de heenvlucht niet neemt vervalt je terugvlucht automatisch. We hoorden het in "Keulen donderen" en waren verplicht om een nieuwe vlucht te boeken. Na veel gezoek en gesukkel moesten we dit overlaten aan het thuisfront (wegens onvoldoende provisie op de kredietkaarten) om dit voor ons te doen. Eén dag later dan voorzien landen we op Zaventem, ditmaal via Philadelphia waar het vliegtuig nog af te rekenen kreeg met een lekke band en remmen die moesten vervangen worden. Om het verhaal af te sluiten stak er bij thuiskomst nog een fikse verkeersboete in de bus wegens te snel rijden.