TOERSKIWEEK GROSSVENEDIGER

Toerskiën, ook wel ski-mountaineering/ski-alpinisme genoemd, is een skisport waarbij geen gebruik wordt gemaakt van skiliften. De ski's worden voorzien van stijgvellen waardoor tegen een berg opgelopen kan worden.

De skibinding kan los aan de achterkant en scharnieren aan de voorkant waardoor een soort langlaufbeweging kan worden gemaakt.

Het naar beneden skiën gaat net als normaal skiën. De stijgvellen worden verwijderd en de achterkant van de skibinding wordt weer vastgezet.

Het is gebruikelijk op deze manier alpinetochten van een aantal dagen te maken. Vaak wordt er geslapen in een berghut, een tent, of een bivak in de vorm van een sneeuwhol.

Omdat men zich bij toerskiën buiten de gezekerde (ski)pisten bevindt, is het gevaar voor lawines en afgronden groot.

De toerskibende: Karen, Stef, Greet, John, Patrick, Els, Hans en Luc.

Het voorziene vertrek was parkplatz Hopffelboden (Hoogte: 1090m) nabij Neukirchen gelegen aan de rand van het natuurgebied "Hohe Tauern" in Tirol, Oostenrijk.

Vanuit Mechelen is dit 955km. We vertrokken om 4.30u en waren er rond 14.30u.

Rond 15.15u zijn we vertrokken met 8 man (5 mannen en 3 vrouwen) voor een toerskitocht van 8 dagen rond de Grossvenediger(H:3662m).



Dag 1: Parking Hopffeldboden (H:1090m) - Postalm (N:1699m) - Totaal hm: 609

Kaart bekijken en zich klaarmaken.

Daar de parkeerplaats Hopffeldboden niet bereikbaar was met de auto (door de sneeuw) moesten we 150 hm lager vertrekken dan voorzien. In totaal dus 759 hm te gaan.

Een lichtlopend maar lang parcours naar Postalm.

Omstreeks 19.00u, een uur later dan voorzien, kwamen we in de Postalm Hütte aan.

Aankomst Postalm.

Dag 2: Postalm (1699m) - Kürsinger Hütte (2547m) - Keeskogl (3291m) - Totaal hm: 1502

We vertrokken om 20.30u en kwamen na een mooie tocht door het Obersulzbachtal en de Gletscherweg omstreeks 12.30u aan in de Kürsinger Hütte. Met enkelen trokken we verder naar de Keeskogl.Omstreeks 16.00u waren we terug aan de hut.

Op weg naar Kürsinger Hütte, in de verte de Grosser Geiger.

Greet en John op het balkon van de Kürsinger Hütte.

Dag 3: Kürsinger Hütte (2547m) - Gletscherweg (2300m) - Grosser Geiger törl (3108m) - Essener Rostocker Hütte (2208m) - Totaal hm: 808

Vertrek naar Essener Rosstock Hütte.

Ieder op eigen tempo naar boven.

Vooraleer de törl of scharte over te steken moesten we een 40tal hm klimmen (ijs en rots)

Klimmen naar scharte aan het touw met stijgijzers.

Patrick bereikt de scharte.

Afdalen door de wolken.

Hans doorbreekt de wolken met behulp van gps en ervaring.

Eenmaal onder de wolken gaat het snel naar de Essener Rostocker Hütte.

Dag 4: Essener-Rostocker Hütte (2208m) – Westlïcher Simonyspitz (3488m) - Essener-Rostocker Hütte (2208m). Totaal hm: 1280

8.00u, klaar om te vertrekken.

Spitzenkeren

De laatste meters naar de top.

Op de top.

In volle vaart naar beneden.

Ikzelf doe het rustig aan.

Greet, John en Hans verlaten ons spijtig genoeg vroegtijdig.

Met de avondzon glijden ze weg.

Dag 5: Essener-Rostocker Hütte (2208) –  Grosser Geiger Schärte 3108m- Gletscherweg (2300m) - Kürsinger Hütte (2547m) - Totaal hm: 1047

Bedoeling was via Turmljoch (2790m) naar de Johannis Hütte (2121m) - 582hm - te gaan. Door het lawinegevaar raadde de huttenwirt ons deze route af. Na lang beraad kozen we om via de

Grosser Geiger törl terug naar de Kürsinger Hütte te gaan.

Wegens de spalten en de stijlte lopen we nu in cordée.

Over de scharte met rappel naar beneden.

Els in volle vaart naar beneden.

Patrick wijst ons volgende doel aan: De top van de Grossvenediger 3662m.

Dag 6: Kürsinger Hütte (2547m) - Grossvenediger (3662m) - Gletscherweg (2400m- - Kürsinger Hütte Totaal hm: 1263

De Grossvenediger ligt er nog wolkenloos bij, 8.00u 's morgens.

Shit!!!! Er komen stilaan wolken opzetten, 9.00u.

Wij doen nog een poging om met de gps verder te gaan.

Het heeft geen zin om verder te gaan, we druipen af.

Karen terug op snelheid.

Vellen erop.

Ook Els en Luc verlaten ons, de groep begint nu wel erg klein te worden.

Onderweg naar het dal zijn er enkele lawines over de weg heen gekomen.

Dag 7 : Kürsinger Hütte (2547m) - Parkingplatz Hopffeldboden (H:1090m)

Bedoeling was om via de Sonntagkees en de Schlieferbach af te dalen naar de Postalm Hütte om daar onze laatste nacht door te brengen.

s'Morgens bij het klaarmaken van zijn rugzak krijgt Patrick een acute hernia. Het gevolg was dat we de reddingsdienst moesten oproepen om hem te evacueren. Karen en ik (de enige overgeblevenen van de groep) daalden dan maar rechtstreeks af naar de parking Hopffeldboden. Patrick was naar het ziekenhuis in Zell am See gebracht waar we hem gingen ophalen. Nadat hij wat pijnstillers genomen had konden wij met hem naar huis rijden. Omstreeks 2.00u waren we in Antwerpen.

Patrick moet spijtig genoeg geëvacueerd worden met de helicopter.

We dalen af richting Postalm.

We skiën Postalm voorbij.

Ik ga nog eens goed op mijn ...... en zit vol modder.

Met spijt terug aan de auto, nu nog Patrick ophalen en dan naar huis.

EL CAPITAN

Voorbereidingen El Cap "The Nose" gaan verder.
Zaterdag terug gaan oefenen. Nu leerden we:
Artificiëel klimmen: voortbewegen d.m.v. touwladdertjes of  touwlussen (modernere versie) aan voorziene haken in wand.
Relais opbouw (wat nog niet echt goed lukte): Relais (of standplaats) moet voorzien worden van het vaste touw voor de naklimmers, de takel voor het hijsen van de haulbag, en de zelfzekering van de voorklimmer. Tevens moet er plaats zijn voor 3 personen. Dit moet allemaal op een ordentelijke manier gebeuren.
Takelen van de Haulbag (Zak met al het gerief, drank en eten in, voor 3 man is dit al gauw 60kg): Men hangt een katrolletje met teruglooprem aan een haak en met gebruik te maken van het eigen lichaamsgewicht trekt men de haulbag naar omhoog.

IJSKLIMMEN IN COGNE

IJsklimmen is het beklimmen van opstaand ijs. Men doet dit op bevroren watervallen (ijsvallen). Het is geëvolueerd uit het alpinisme; pikkel en stijgijzers waren daar onontbeerlijk bij het beklimmen van gletjers en naarmate het terrein waarin de alpinisten zich bevonden extremer (steiler en kouder) werd, werden steeds vaker beginnende ijsklimtechnieken noodzakelijk. Speciaal materiaal dat zich beter leende voor het klimmen op ijs werd ontworpen voor de extremere bergsporter die ondertussen ook een uitdaging had gevonden in het beklimmen van de ijsval op zich.

Het materiaal omvat, naast een sportklimuitrusting, ijsbijlen, stijgijzers, ijsschroeven en warme kleding. Deze discipline uit het klimmen vereist van de klimmer een enorme kennis van techniek en bergen ervaring uit het hooggebergte en is dus enkel voor de doorgewinterde alpinist geschikt.

IJsklimmen is wellicht de gevaarlijkste vorm van klimmen daar er regelmatig stukken ijs afbreken of ijsvallen instorten. Het is dan ook noodzakelijk dat de opbouw van het ijs gekend is, langzaam ontstaan ijs is immers duurzamer dan ijs dat door extreme koude in een paar nachten ontstaan is, voor het blote oog is er echter geen verschil. Het aanbrengen van ijsschroeven ter beveiliging bieden slechts een beperkte zekerheid en wordt door de echte durfals vaak bewust vergeten; zij menen dat de energie, nodig om de ijsschroeven aan te brengen, beter kan worden aangewend om geconcentreerder te kunnen klimmen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/IJsklimmen

Cogne is een van de mekka's voor ijsklimmers. Gelegen in een zijvallei van de Aostavallei in Italië (Valle di Cogne) op 1550m hoogte.
Van hieruit kan men de vallei van Valnontey (1700m) inrijden en dan te voet naar de bevroren watervallen (bereikbaar na 1.10u à 2.30u wandelen) of naar Lillaz rijden en van daaruit te voet verder (korstbijzijnde waterval "Cascade de Lillaz" is op 10 min. wandelen bereikbaar.
Tijdens onze week was het lawinegevaar:3, dit betekent oppassen voor lawines maar er zijn nog mogelijkheden.
In het gidsenbureau van Cogne kregen we een telefoonnummer (347-9473526) van een plaatselijke gids (Savin)  die ons info kon verschaffen over de condities van de ijswatervallen en het lawinegevaar.


Dag 1

"Cascade de Lillaz”    1650m    niv. 3     Hoogte: 250m      5 lengtes

Vanuit Lillaz in 10 min. te bereiken en ideaal om in te klimmen.

Doordat deze veel geklommen wordt zijn er veel treden ingetrapt en is het dus ook veel gemakkelijker om deze te beklimmen. Zonder problemen geraakten we hier boven.

Eerste 2 lengtes van de waterval van Lillaz

Wim in de 2de lengte

Dag 2

“Mur de Patri”(partie gauche) 1950m niv. 4 Hoogte: 250m 5 lengtes

Vertrek vanuit Valnontey en aanloop van 1.20u
Ook weeral door het vrij veel beklommen te worden waren er veel treden ingetrapt en lukte het ons zoder veel problemen boven te geraken.
Afdalen via "Patri droite" met rappels

Links "Cascade de Patri"  rechts "L'Acheronte"

voorbeeld van "topo" zoals te vinden in "Bar Licone" in het centrum van Cogne.

Tom in de eerste lengte van het gedeelte "Patri Gauche"

Dag 3

“L'Acheronte”    1950m     niv. 3      Hoogte: 400m       5 lengtes
Vertrek vanuit Valnontey en aanloop van 1.30u
Waterval die minder geklommen wordt en in verhouding dus al moeilijker is.
Na de eerste lengte is er een lange sneeuwcouloir van 150m waar geen relais in voorzien is. Dus was het hier wel even oppassen.
Verder zonder noemenswaardige problemen uitgeklommen.
Afdalen met rappels wat veel tijd in beslag nam.

Aanloop naar l'Acheronte

Wim in de laatste rappel, het wordt stilaan donker.

Dag 4

Rustdag: We gingen de ijswaterval voor de volgende dag verkennen (“Lillaz Gully”)

Lillaz Gully

Oefenden wat met de ARVA (of lawinebeeper, wat je normaal de eerste dag doet)

Tom en Wim op zoek naar slachtoffer met lawinebeeper, schop en peilstok.

(http://en.wikipedia.org/wiki/Avalanche_transceiver) en gingen wat klimtechnieken oefenen op de waterval van Lillaz.

Dag 5

“Lillaz Gully”    1950m      niv.4       Hoogte: 200m       6 lengtes

Klassieker met zeer mooi uitzicht op de vallei van Cogne.

Vertrek vanuit Lillaz met op het einde steile klim door de sneeuw met 400 hoogtemeters (1.15u)

Wordt ook veel beklommen en dus zonder veel problemen boven geraakt.
Met sneeuwcouloir waar de relais op 60m afstand staan.

Zicht op Lillaz

Wim staat klaar voor vertrek met de ijsvijzenset

Wim in de eerste lengte van "Lillaz Gully" (stevig begin)

Dag 6

“Monday Money”   2050m      niv.4        Hoogte: 180m        3 lengtes
Aanloop 2.00u met stevige klim naar de voet van de waterval.
De derde lengte leek ons te moeilijk en we besloten dus om na de tweede lengte terug af te dalen.
Wat een afknapper na het succes van de vorige beklimmingen, we stonden weer met onze beide voeten op de grond.

Voorbeeld van topo op zeer interessante website van "Camp to Camp"

Foto genomen van PCscherm om daarna te gebruiken tijdens klim.

Fototoestel heeft men toch altijd bij de hand.

Topo Monday Monday, weeral uit farde met topo's in "Bar Licone" en goede reden om er naar toe te gaan.

Eerste lengte van de "Monday Money"

3de zware onbeklommen lengte

Relais d.m.v. "Abalakov" (http://en.wikipedia.org/wiki/Abalakov_thread)

en Back-Up met ijsvijs voor zwaarste eerste afdaler

 

We druipen af d.m.v. rappel op "Abalakov"

Dag 7

“Flash Estivo”, branche de droite   2000m      niv.3       Hoogte: 180m        4 lengtes
Aanloop 2.00u met weeral een stevige klim door diepe sneeuw tot aan het vertrek van de ijswaterval.
Het was zeer koud (-10°) maar gelukkig weinig wind in de watervalgleuf
Waterval die iets verder afgelegen is en dus weinig geklommen wordt wat het moeilijker maakt om hem te beklimmen.
Slechts 2 goede relais gevonden. De andere geïmproviseerd
Afdaling met rappels, waarvan 1 op Abalakov
Wij vonden dit een zeer mooie waterval ondanks dat hij in de topo maar met 2 sterretjes gekwoteerd staat.

"Flash Estivo" is de linkse waterval

Laatste meters van de "Flash Estivo"

Boven op de "Flash Estivo"