Langlauf Samrée

Samrée is gelegen tussen La Roche en de Baraque Fraiture. Er zijn langlauf pistes van 5,10,15 en 21 km, er is ook een verbinding met de pistes van Odeigne. We (Johan, Luc, Sven en ik) huurden er materiaal (€6) maar dit was al redelijk verouderd. De toegang tot de pistes is €2.50 alleen te betalen als ge met eigen materiaal komt. Er is ook een Cafetaria.
Met mijn nieuwe winterbanden zagen we het toch wel zitten om naar de Ardennen te rijden ondanks de slechte weersvoorspellingen.

We liepen de zwarte piste (21km), of probeerden tenminste want door het slechte weer was het soms moeilijk om de juiste route te vinden. Ook was het verst gelegen gedeelte niet gespoord en waren wij de eersten die dit traject probeerden te doen. Dus moest er gespoord worden door de dikke sneeuwlaag.

We zijn opgewarmd en kunnnen er in vliegen...

Iemand mijn stokken gezien??

Even op zoek naar de goede weg

Ik zou naar rechts gaan.....

Ardennen op zijn mooist.

Langlauf Mont Spinette

Donderdag 16 dec. maakten we een langlauftocht met vertrek vanuit Mont Spinette (gehucht van Malmedy). We huurden onze latten bij Claessens Sport. Ik besloot om er toch maar langlaufschoenen te kopen omdat ik de vorige keer, met gehuurde, pijnlijke voeten had.
Nu lag er voldoende sneeuw en konden we vertrekken vanuit de verhuurplaats - winkel.

Van hieruit kan men via een aangeduid pad (gele markering en 6.5km lang) aansluiting vinden met de zwarte piste van "Signal de Botrange".

Parcour (18km) met vertrek vanuit winkel Claessens Sport te Mont Spinette.

Langlauf: Terug, terug "Signal de Botrange".

Zaterdag 11 dec. We dachten eens een ander gebied aan te doen maar door de warmere weersomstandigheden zagen we ons genoodzaakt om terug naar de pistes van "Signal de Botrange" te gaan. 100m hoger gelegen gebied en dat maakt wel een verschil in sneeuwkwaliteit. Weinig volk aan de skiverhuurstand, dus waren we al vóór 10.00u op weg. 's Morgens was het nog miezerig en nat weer, in de namiddag verbeterden de weercondities en konden we voluit gaan om wat kilometers af te malen. Door het nattere weer hadden we wel natte voeten van de niet waterdichte schoenen. Rond 16.00u waren we terug en hadden ongeveer 28km afgelegd.

Gelopen toer.

Terug naar "Signal de Botrange"

694m hoogte en het is duidelijk te merken, hier op het plateau ligt altijd wel iets meer sneeuw dan in de lager gelegen omgeving. We huurden ditmaal onze langlaufski's te "Mont" (Mont-Spinette) een gehucht van "Malmedy "op enkele kilometers van "Signal de Botrange". Het is een klein winkeltje met goede service en geen wachttijden voor de huur van de ski's.

We beginnen met de "zwarte" piste en zouden daarna een stuk van de "rode" piste verkennen. Zie vorig verslag met plan van de "pistes".

Stef, Wendy, Mieke, Marc en Anouk op laatste stuk van de "zwarte" piste.

De vaart zit er goed in.

Iedereen ziet het nog zitten, lang stilstaan was er wegens de koude niet bij.

Prachtig vergezicht op het plateau van de "Hoge Venen",

verbinding tussen "zwarte" en "rode" piste.

Wandelen - Ardennen

Zondag 21 nov. vertrek om 10.00u aan de brug van "Comblain au Pont". Comblain-Au-Pont is een dorpje gelegen aan de Ourthe in de provincie Luik. Hier vloeit de Amblève in de Ourthe.
Er zijn een paar rotsmassieven (Les Tartines) en natuurgebieden (Les Rochers Noires) in de omgeving.

We liepen via "Les Rochers Noires" naar Comblain La Tour, hier staken we de Ourthe over en wandelden richting Awans.  Nu terugkeren langs Hoyemont en "Les Tartines". Totale lengte 22km.

"Les Tartines"

"LesRochers Noires"

Met Mieke naar het Zwarte Woud

Het Zwarte Woud (Schwarzwald) is een dicht bebost gebied en middelgebergte in het zuidwesten van Duitsland, gelegen in de deelstaat Baden-Württenberg, aan de Rijn en aan deFranse grens.
Het centrum van het Zwarte Woud met als hoogste top de "Feldberg" (1493m) ligt op 560km van Zemst.
Ideale afstand dus voor een lang WE. We reserveerden in een pension te Falkau, dorpje gelegen tussen Titisee en het ski- en wandelgebied "Feldberg".
Bij aankomst lag er boven nog 20cm sneeuw welke spijtig genoeg de volgende morgen door de regen bijna volledig gesmolten was.
Dag 1:

Keuze genoeg wij kiezen voor "Herzogenhorn" 1415m"

Door de weinig overgebleven sneeuw naar de top.

Veel wind op de top.....goed vasthouden of wegvliegen.

Zoals het hoort op een top bakje met boek.

Afdalen juist onder de wolken richting Menschenzwand

Gemeentehuis Menschenzwand

 Dag 2:

Op weg naar de hoogste top de "Feldberg"

"Feldsee"

Laatste treden naar de top.

Afdaling met prachtige vergezichten over het noordelijk gedeelte van het "Zwarte Woud".

Dag 3: We besloten om terug te keren langs Straatsburg en de stad een bezoekje te brengen. Dit was echt een meevaller. Straatsburg is de hoofdstad van de regio "Elzas". Bij ons beter bekend als

stad met de zetel van de Raad van Europa en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Samen met Brussel is het ook de zetel van het Europees Parlement.

De Notre-Dame van Straatsburg behoort tot de grootste en beroemdste kathedralen van Frankrijk

Vakwerkhuizen

 Het Grande Île is een eiland in de rivier de Ill en het historische centrum.

Mooie gerestaureerde brug over de "Ill" 

EL CAPITAN maar als Murphy toeslaat....

Zaterdagmorgen 16 oktober luchthaven Zaventem, Tom zijn Esta aanvraag (elektronisch aan te vragen visum voor de VS) blijkt niet in orde te zijn. Nochtans had ik dit de vorige week aangevraagd en kreeg ik bevestiging, na betaling dat het in orde was. De mogelijkheid bestond nog om het ter plaatse via internet aan te vragen. Door het uitvallen van de computer tijdens het invullen van de formulieren kon het niet meer ingevuld worden, er moest blijkbaar een uurtje gewacht worden alvorens de aanvraag opnieuw gedaan kon worden. Dus vliegtuig weg en wij bleven verdwaasd achter. Terug naar huis en na bekomen te zijn van deze tegenslag (bijna jaar voorbereiding) nieuwe vlucht gezocht naar San Francisco. Dit kon de volgende dag tegen nog een redelijke prijs, maar nu met American Airways i.p.v. met Continental Airways.

Volgende dag alles in orde, via Chicago komen we om 22.00u. plaatselijke tijd aan in San Francisco (er is 9u. tijdsverschil). Bagage opgehaald en nu naar de autoverhuurdienst waar we onze gereserveerde wagen wilden afhalen. Bleek bij betaling dat onze 2 kredietkaarten niet werkten. Na veel zoeken vonden we een autoverhuurbedrijf in de buurt die ons een wagen wou verhuren als we een voorschot cash van 300 USD betaalden. We hadden wat dollars bij, dus waren we gered. Nu nog 2u. rijden naar "Merced" (stadje onderweg naar Yosemite) waar we een motel gereserveerd hadden. Volgende morgen vroeg op om de problemen met onze kredietkaart op te lossen. Bellen naar de bank in België, bleek na enkele telefoontjes dat het systeem 's nachts uitgevallen was en dat alles nu in orde zou zijn. Wij naar een bank in Mariposa, stadje dat aan de ingang van het Yosemite nationaal park ligt. Maar onze kaarten werkten nog steeds niet, dan maar doorgereden met onze overblijvende dollars naar het beruchte "Camp 4" in "Yosemite Valley".



Bij het binnenrijden van "Yosemite Valley "kijk je recht op "EL CAPITAN".

"Yosemite Valley" is het centrale gedeelte in het park waar je winkels, restaurants, hotels en kampeerplaatsen vind.

 "Camp 4" is een zeer primitieve camping, maar er heerst een speciale sfeer onder de klimmers uit de hele wereld die hier vertoeven. Ingechekt, plaatsje uitgezocht en tenten geïnstalleerd.

Het eten moet je in speciale containers steken zodat de beren er 's nachts als het rustig is niet aan kunnen.

Daarna op zoek naar "The Nose" op "EL CAPITAN".  Een impressionante wand van 900m hoog. Toch even slikken bij het zien ervan. We kenden de route ondertussen al volledig uit het hoofd en vonden hem dan ook perfect terug op de wand, er zaten een 3tal touwgroepen in.

Topo" The Nose"                                   zicht op El Capitan vanaf "Cathedral Rock"

We ondervinden veel last van de jetlag en besloten om vlug te gaan slapen. 's Nachts worden we plots opgeschrikt door de "Rangers" van het park die gewapend en met volle overmacht een tentje naast het onze overvallen. Er bleek een gewapend individu in te liggen die men onschadelijk wou maken. Alles gebeurde met groot machtsvertoon zoals men alleen in amerikaanse films ziet. De vogel was al lang gaan vliegen maar wij hadden wel de emotie van de nacht beleefd.

Volgende morgen naar een bankautomaat, kaarten werkten nog steeds niet maar Tom kon wel wat geld afhalen met zijn gewone bankkaart. Naar huis g'smst om zijn rekening wat aan te zuiveren zodat we langs deze weg toch wat geld konden afhalen.

Ondertussen is het dinsdag en zouden we voor de eerste maal gaan klimmen.

We zochten een route niv. 5.8 (5c) op het massief  "Serenity Crack Area".

Tom op het einde van de eerste lengte in een specifieke Yosemite barst.

Hier klommen we een 3tal lengtes om daarna te verhuizen naar "Sons of Yesterday" op het zelfde massief om de eerste lengte te klimmen. niv. 5.10a (c1) (6a+), dit is het niv. dat we zeker moeten aankunnen.  Met veel moeite lukte Tom hierin. In barsten klimmen is duidelijk een andere discipline, je klimniveau zakt met 2 gradaties. Er zou deze week nog veel moeten geoefend worden en we zouden het rustig aan moeten opbouwen.

Door de jetlag en de problemen met onze kredietkaarten waren we conditioneel en mentaal nog niet in orde.
Woensdag klommen we terug op "Serenity Crack Area" en klommen er "Super Slab" 5 lengtes 5.9 (C1) (6a).
Donderdagmorgen reden we terug naar een bank in Mariposa om onze kredietkaarten nog eens uit te proberen. Het lukte !!!! eindelijk waren onze zorgen voorbij.

In de namiddag klommen we nog een zeer mooie lengte op "Cathedral Rock" (Central Pillar 5.9 - C1)en begonnen we aan de voorbereiding voor de volgende dag. We wilden nu een lange route klimmen als voorbereidende test.

Eerste lengte "Cathedral Rocks"

Gedeelte van het benodigde materiaal om artificieel te klimmen.

Vrijdagmorgen 6.00u opstaan, eten en om 8.00u stonden we aan "El Cap". We zouden nu "Freeblast " klimmen,10 lengtes tot niv. 10.d - C1. Als je dit binnen de 8.00u kunt klimmen heb je kans dat je "The Nose" aankunt. Eerste drie lengtes doorgeraakt en we zitten op schema.

Eerste lengte 5.10c - C1, bovenaan "The Nose" al in de zon.

Voor de kenners zie je duidelijk de "Great Roof".

4de lengte 5.10d - C1

4de lengte 10.d - C1 als Tom op 2 m van de eerste haak zit op het einde van de route lost the camalot waarin hij hangt en valt enkele meters naar beneden.

 Zijn duim blijft tijdens de val ergens achter hangen (blijft nog altijd groot raadsel hoe of waar) en wordt lelijk toegetakeld. We rappellen uit de route en rijden zo vlug mogelijk naar het ziekenhuis in Yosemite Valley. Er blijkt toch wel wat geraakt te zijn en hij moet dringend naar een hospitaal in Fresno (2.30u rijden). Hier wordt Tom 's nachts geopereerd en wordt dan meteen ontslagen uit het hospitaal.Volgens de chirurg is de operatie goed verlopen en zou alles in orde moeten komen, oef....

Klimmen is natuurlijk gedaan en we besluiten om wat rond te rijden in Californië. We bezochten, De Sequoia' s in Yosemite park, we reden langs de kustlijn ten zuiden van San Francisco en bezochten Monterey Bay(badstad ten zuiden van San Francisco), Las Vegas, Death Valley, Sierra Nevada, Noordelijke deel van Yosemite park en toerden wat rond in San Francisco.

Las Vegas: "DE STRIP"

"De Strip" 's morgens vanop de "Eifeltoren".

"Death Valley"

Noordelijk deel Yosemite park met zicht op "Half Dome"

Straten van San Francisco met uitzicht op "Alcatraz"

Voorlaatste dag chekten we ons vliegtuigticket, bleek dit "GEANNULEERD" te zijn. Als je de heenvlucht niet neemt vervalt je terugvlucht automatisch. We hoorden het in "Keulen donderen" en waren verplicht om een nieuwe vlucht te boeken. Na veel gezoek en gesukkel moesten we dit overlaten aan het thuisfront (wegens onvoldoende provisie op de kredietkaarten) om dit voor ons te doen. Eén dag later dan voorzien landen we op Zaventem, ditmaal via Philadelphia waar het vliegtuig nog af te rekenen kreeg met een lekke band en remmen die moesten vervangen worden. Om het verhaal af te sluiten stak er bij thuiskomst nog een fikse verkeersboete in de bus wegens te snel rijden.

El Capitan - The Nose

We gaan de laatste week in voor de voorbereiding van ons groot "Big-Wall" avontuur.
Daarom reden we naar het klimmassief van Ettringen in Duitsland, gelegen op 260km van Zemst in de buurt van Koblenz. Dit gebied is een oude basaltgroeve en is gekend voor zijn vertikale barsten. Ideaal om te oefenen voor de barsten van het "Yosemite nationaal park".

Kraantje voor de ontginning van het basalt (1900)

Perfecte barsten om te oefenen.

We oefenden er het artificïeel klimmen in routes van niv. 7a en klommen er door ons te zekeren op "Camalots" en "Friends".

Route "Mettwürstchen 7+



CORSICA

Voor "Anders Reizen" begeleide ik deze stevige trektocht met volle bepakking (d. w. z. met tent eten en drinken in de rugzak) door het noorden van Corsica.

Met toppen die tot ver boven de 2000 m reiken en hellingen die aflopen tot aan de grillige kust, verdient Corsica de bijnaam ‘een berg in de zee’ ten volle. Tijdens deze trektocht volgen wij het noordelijke deel van de beroemde GR 20, die loopt van het noordwesten naar het zuidoosten. Hier en daar wijken we uit naar de wandelroutes Mare a Mare en Mare e Monti. Vier toppen liggen op ons pad, allen tussen 2000 en 2700 m.

De groep met achteraan van links naar rechts: Jan, Kristof, Katrijn, Stef, Marleen en Dirk.

Onderaan: Jan, en Rita.

Dag 1: Heenreis naar Corsica en transfer naar het historische dorpje Vizzavona, omringd door enkele van de hoogste toppen.

Achteraan de gîte in Vizzavona

Dag 2: Vanuit Vizzavona maken we een inlooptocht tegen de flank van de Monte d’Oro, op weg naar enkele ruïnes van herdershutten. ‘Avonds zetten we voor het eerst onze tenten op en genieten van een smakelijke barbecue.

Op zoek naar de GR 20

Achteraan de Monte D'Oro (2234m).

Stationnetje waar we de trein nemen naar Tattone.

De tentjes worden de eerste maal opgesteld. Nu nog op een comfortabele camping "le soleil" in Tattone.

s' Avonds barbecue, Jan gaat zijn hoofd er op leggen ..... maar Rita heeft er zo haar bedenkingen bij ...

Dag 3: Geladen met voeding voor enkele dagen verlaten we de bewoonde wereld. Aanvankelijk volgen we een bergrivier die voor verkoeling zorgt. Na de middag komen we op de befaamde GR 20. Dit grote-routepad is ontegensprekelijk het zwaarste en tegelijk spectaculairste van heel Europa. Het doorsnijdt het gebergte van noordwest naar zuidoost in 16 dagetappes. Kenners weten dat de mooiste etappes, met de meeste afwisseling in landschappen, zich op het noordelijke deel bevinden. We begeven ons dan ook enkel op dit gedeelte. Het doel voor vandaag is de Refuge de l'Onda (1430  m). We kamperen bij de refuge.

Met volle bepakking (ong. 18 kg) zijn we vertrokken.

Glasheldere riviertjes, 90% van de rivieren van Corsica hebben trouwens zuiver water.

Even opdrogen na een verkwikkende zwembeurt in het ijskoude water.

Het gevecht om te mogen koken barst los.

Jan wint het pleit en bewaakt angstvallig de kooppotten.

Nog even de kooktijden nakijken, Dirk houd een oogje in het zeil want betrouwt het nog niet...

Het is toch goed afgelopen, alles op en nu nog wat doorspoelen met "Orezzo water".

Rond de kampeerplaats aan de refuge de "l' Onda" is een omheining gemaakt tegen het indringen van wilde varkens.

Dag 4: In de koelte van de ochtend trekken we over de Serra di Tenda, een indrukwekkend lange bergkam die leidt naar de Pointe de Pinzi Corbini (2021 m), meteen onze eerste top. Vanaf deze picknickplaats gaat het 's namiddags bergaf naar de Refuge de Petra Piana (1842 m).We kamperen bij de refuge.

Het volgende doel is de refuge "De Petra Piana".

Dat het zwaar zou worden wisten we, dus temporiseren en op tijd rusten is de boodschap.

Op weg naar de pointe "De Pinzi Corbini" (2021m).

Op weg naar de top komen we nog een fiere schaapherder te paard tegen.

Door verkeerde subsiedies staan er overal koeien in Corsica. Om weiland te verkrijgen worden er dan ook veel "maquis" (laag struikgewas) in brand gestoken. Het gevolg is dat men veel ongecontroleerde bosbranden krijgt.

Pittige stukken op weg naar de refuge

Op één van de moeilijkere stukken verstuikt Marleen haar voet.

Ze zal later met de helikopter opgehaald worden om naar het ziekenhuis in Corté gebracht te worden.

Vandaag wint Rita het duel om te koken, Jan kijkt ietwat verslagen toe.

Prachtige avond, GSMontvangst maakt de sfeer optimaal.

Dag 5: De vrijwilligers kunnen - zonder rugzak - klimmen tot het hoogste punt van de Monte Rotondo (2622 m). Hoewel het technisch geen moeilijke klim is, vraagt het een hele inspanning om deze rotstop te bereiken. Corsica openbaart zich echter op zijn mooiste. De toppen rondom u, de diepe valleien en de vele bergmeertjes blinkend in de zon, domineren het landschap.

Wil je je krachten wat sparen, kan je mee klimmen tot het Belle-Bonnemeer op 2321 m, dat wordt gevoed door het smeltwater afkomstig van de besneeuwde flanken van de Monte Rotondo en de omringende toppen.

We kamperen opnieuw bij de refuge Petra Piana.

De volgende ochtend besluiten we door het slechte weer om de klim naar de "Monte Rotonde" niet te doen en onmiddellijk naar de refuge de Manganu te gaan. Onderweg worden we overvallen door een hevig onweer en worden we genoodzaakt om terug te keren naar de refuge van Petra Piana.

In de namiddag wordt het weer beter en klim ik met Kristof en Jan toch nog naar boven.

Belle-Bonnemeer op 2321 m

We klimmen nog wat hoger naar een mooi zicht op het meer, maar de top van de "Monte Rotondo" (2622m)halen we niet meer.

We genieten later nog van een mooie zonsondergang.

Ook nu wint Rita weer het pleit om te koken, Jan is weer verslagen.

Dag 6: De tocht naar de Refuge de Manganu (1601 m) is zowat het spectaculairste wat Corsica voor de rugzaktrekker te bieden heeft. De Col de la Haute Route ligt op onze route naar het rotsachtige Breche de Capitellu.

Afdalen na de "Col de Rinoso" (2170m)

In de diepte "Lac De Rinoso"

Boterhammetje met kaas...

Straks krijg je ene met choco...

Klimmen naar de "Breche de Capitellu"

Afdalen naar de refuge, bovenaan de "Breche de Capitello"

Een drankje kan er nu wel vanaf.

Dag 7: Het Ninomeer daarentegen vormt een oase van rust en groen op weg naar de Segahut (1166 m). Wilde paarden grazen hier vrij in het rond. We volgen de Avignano, een bergrivier die, dieper in de vallei, zorgt voor zwemgelegenheid.

We kamperen bij de refuge.

De volgende ochtend, warm is het nog altijd niet maar de "meteo" beloofd beterschap.

Eindelijk krijgen we het warm.

Op weg naar de "Bergerie de Vaccaghia".

Lac de Nino

KLaterheldere riviertjes op de Mare a Mare (gele aanduiding) die we nu volgen naar de refuge de Sega.

Omgevallen pijnbomen zorgen voor natuurlijke hindernissen op de weg.

Watervalletjes en zwemmeertjes aan de Tavignano rivier

Dag 8: Om Corte (389 m) te bereiken volgen we even de Mare a Mare-route,  de verbinding tussen de oost- en de  westkust. We dalen af doorheen de grillige Tavignanokloof. Het hoogteverschil met de rotsen boven ons bedraagt op sommige plaatsen meer dan 600 meter! Eenmaal de kloof openbreekt, komt de 15^de-eeuwse citadel van Corte in zicht, gebouwd op een rotstop boven de stad. Gezien we reeds rond de middag Corte bereiken, hebben we zeker tijd voor een vrij bezoek aan dit mooie stadje en zijn burcht. 's Avonds genieten we van een streekgerecht en van de heerlijke Corsicaanse wijn.

Verbrande pijnbomen.

Tavignanokloof

Tavignanokloof

Tavignanokloof

Corté komt in het vizier.

Veel informatie bij aankomst in Corté, waarvan wij met alles reeds of nog zullen kennismaken.

Dag 9: Per busje begeven we ons naar Calacuccia (794 m), gevolgd door een lange klim langs enkele 'bergeries' naar de Refuge de l' Ercu (1700 m). Het is een gesloten wereld, hooggelegen en gedomineerd door de hoogste top van het eiland: Monte Cinto (2706 m).

's morgens aan het hotel ...platte band... maar

het vervangbusje laat niet lang op zich wachten.

Achteraan de "Monte Cinto", ons doel voor morgen.

Duidelijk.

Tijdens de middagpouze "bouldert" Jan nog wat.

Refuge de l' Ercu.

Worsten braden op het houtvuurje.

Dat zal weer smaken!!!! 

Dag 10: Met z'n allen trekken we hogerop via het meertje van Cinto, naar de Crucettapas (2540 m). Wie dan nog energie over heeft kan over een rotsige bergkam doorstoten tot de top, waar het hele eiland aan uw voeten ligt! We komen terug op adem in de Refuge Tighiettu (1640 m).

Jan veegt de slaapruimte nog proper terwijl...

....de rest zich klaar maakt om vandaag de hoogste berg van Corsica, de monte Cinto (2740m), te beklimmen.

Nu nog duidelijk aangegeven.

Rita heeft het meertje al ruim achter zich gelaten.en is op weg naar de Crucettapas (2540m).

Op de top

Katrijn is vandaag in "vorm", de mannen hebben het moeilijk om haar te volgen.

Nu nog afdalen naar de refuge Tighiettu (1640m) gelegen op de GR20.

Zelfs het gevecht om te koken wint ze....

...en ze maakt dan maar meteen een dubbele portie.

Dag 11: Al voor de middag bereiken we onze volgende bestemming, de Ciottuluhut (2000 m). De rotspiek van de Paglia Orba (2525 m) kan 's namiddags van hieruit beklommen worden. Omwille van zijn kleurenpracht en de natuurlijke aanwezigheid van rotsholten is dit onbetwist Corsica's mooiste berg. Bovendien zie je bij helder weer, meer dan 2500 m meter diep, de Middellandse Zee schitteren in het zonlicht.

Op weg naar de Parglia Orba (achteraan - 2525m)

Weeral op de top.

Ruig Corsica, zicht vanop de top.

Afdalen langs prachtige rotsmassieven, waarschijnlijk het mooiste stukje van Corsica.

Dag 12: Na het klimwerk van de voorbije dagen, trekken we nu door stukken bos van gigantische dennen tot de Col de Verghio (1477 m). We verlaten definitief de GR 20 en volgen opnieuw een gedeelte van de Mare a Mare-route. We verpozen aan de vele watervallen op weg naar Evisa (829 m).

Overnachting in de gîte d’Evisa.

Dag 13: De laatste stapdag voert ons door mediterrane plantengroei geleidelijk naar zee. We volgen een gedeelte van de Mare e Monti-route, die de westkust met de bergen in het binnenland verbindt. We zakken af door de gekende Speluncakloof op weg naar het kiezelstrand van Porto. Een verkwikkende duik in zee hebben we verdiend! Het havenstadje met zijn Genuese toren ligt geprangd tussen twee beschermde rotsstranden: het natuurpark van Scandola en de indrukwekkende 'Calanche de Piana'.

Overnachting op hotel.

Gerestaureerd bruggetje (Speluncakloof)

Dag 14: Wie wil kan in de voormiddag een duikinitiatie meemaken voor de rotskust van Scandola. Vanuit Porto varen we met rubberboten de rotsen tegemoet en ontdekken een wonderbare onderwaterwereld.

Overnachting op hotel.

Baai van Porto, zicht vanuit hotel.

Dag 15: Terugreis naar  Brussel.